Logo Polskiego Radia
Print

Józef Beck - polityk, minister spraw zagranicznych II RP

PR dla Zagranicy
Przemysław Pawełek Pawełek 13.10.2018 16:51
  • Józef Beck - żołnierz Legionów Polskich, szef dyplomacji II Rzeczypospolitej [posłuchaj]
Bliski współpracownik Józefa Piłsudskiego, pułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego. Członek POW, attaché wojskowy RP w Paryżu i Brukseli
Józef Beck i francuski minister spraw zagranicznych Louis Barthou w oknie wagonu na dworcu w Krakowie w 1934 r.Józef Beck i francuski minister spraw zagranicznych Louis Barthou w oknie wagonu na dworcu w Krakowie w 1934 r.Domena publiczna/ commons.wikimedia.org
Józef Beck urodził się 4 października 1894 w Warszawie. W roku 1913 poznał Józefa Piłsudskiego, by rok później zaangażował się w działalność w Polskiej Organizacji Wojskowej i organizowanie drużyn strzeleckich. W roku 1914 wstąpił do Legionów Polskich, w których awansował aż do odmowy złożenia przysięgi wierności cesarzowi niemieckiemu. W trakcie swojej służby pełnił funkcję adiutanta Józefa Piłsudskiego
Od roku 1918 związany z Wojskiem Polskim, w ramach którego miał pierwsze kontakty z dyplomacją, jako polski Attache wojskowy w Paryżu i Brukseli. W maju 1926 roku opowiedział się po stronie Józefa Piłsudskiego, a następnie objął funkcję szefa gabinetu Ministra Spraw Wojskowych.
W roku 1930 został wicepremierem w gabinecie Józefa Piłsudskiego, a następnie wiceministrem spraw zagranicznych, by po dwóch latach zostać szefem resortu, które to stanowisko piastował aż do wytbuchu II wojny światowej. W swojej wizji dyplomacji starał się utrzymywać równowagę pomiędzy Związkiem Radzieckim a Niemcami, był też przeciwnikiem udziału Rzeczypospolitej w układach zbiorowych, które ograniczały według niego swobodę polskiej polityki.
Przyczynił się do zawarcia paktu o nieagresji z Rosją, a także podpisania deklaracji o niestosowaniu przemocy z Niemcami. Przez przeciwników oskarżany był o uprawianie polityki antyfrancuskiej i proniemieckiej. Zdecydowanie odrzucał niemieckie roszczenia, dotyczące przyłączenia Gdańska do Rzeszy. W 1939 roku doprowadził do zawarcia sojuszu z Wielką Brytanią, co Niemcy uznały za powód dostateczny, do wycofania się z wcześniejszego porozumienia o niestosowaniu przemocy.
Po wybuchu II wojny światowej wraz z rządem przekroczył granicę Rumunii, gdzie został internowany. Przez ostatnie lata życia chorował na gruźlicę. Józef Beck zmarł 5 czerwca 1944 i został pochowany w Bukareszcie. W 1991 roku jego prochy sprowadzone zostały do Polski i złożone na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie
O najważniejszych zasługach Józefa Becka rozmawiają znakomici historycy: Jan Engelgard, kierownik X Pawilonu Cytadeli Warszawskiej, oddziału Muzeum Niepodległości oraz profesor Wiesław Jan Wysocki z Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, prezes Instytutu Józefa Piłsudskiego.
Audycja jest współfinansowana przez Fundację "Pomoc Polakom na Wschodzie" w ramach sprawowania opieki Senatu Rzeczypospolitej Polskiej nad Polonią i Polakami za Granicą.
Teksty czyta Krzysztof Dumała.
Realizacja i oprawa muzyczna Magdalena Górecka-Balcer.

Józef Beck urodził się 4 października 1894 w Warszawie. W roku 1914 wstąpił do Legionów Polskich. W trakcie swojej służby pełnił funkcję adiutanta Józefa Piłsudskiego

Od roku 1918 związany z Wojskiem Polskim, w ramach którego miał pierwsze kontakty z dyplomacją, jako polski attaché wojskowy w Paryżu i Brukseli. W maju 1926 roku opowiedział się po stronie Józefa Piłsudskiego.

W roku 1930 został wicepremierem w gabinecie Józefa Piłsudskiego, a następnie wiceministrem spraw zagranicznych, by po dwóch latach zostać szefem resortu. Stanowisko piastował aż do wybuchu II wojny światowej. W swojej wizji dyplomacji starał się utrzymywać równowagę pomiędzy Związkiem Radzieckim a Niemcami, był też przeciwnikiem udziału Rzeczypospolitej w układach zbiorowych, które ograniczały według niego swobodę polskiej polityki.

Przyczynił się do zawarcia paktu o nieagresji z Rosją, a także podpisania deklaracji o niestosowaniu przemocy z Niemcami. Zdecydowanie odrzucał niemieckie roszczenia, dotyczące przyłączenia Gdańska do Rzeszy. W 1939 roku doprowadził do zawarcia sojuszu z Wielką Brytanią, co Niemcy uznały za powód, do wycofania się z wcześniejszego porozumienia o niestosowaniu przemocy.

17 września 1939 roku wraz z rządem przekroczył granicę Rumunii, gdzie został internowany. Przez ostatnie lata życia chorował na gruźlicę. Zmarł 5 czerwca 1944 i został pochowany w Bukareszcie. W 1991 roku jego prochy sprowadzone zostały do Polski i złożone na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

O najważniejszych zasługach Józefa Becka rozmawiają znakomici historycy: Jan Engelgard, kierownik X Pawilonu Cytadeli Warszawskiej, oddziału Muzeum Niepodległości oraz profesor Wiesław Jan Wysocki z Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, prezes Instytutu Józefa Piłsudskiego w Warszawie.

Audycja współfinansowana przez Fundację "Pomoc Polakom na Wschodzie" w ramach sprawowania opieki Senatu Rzeczypospolitej Polskiej nad Polonią i Polakami za Granicą.

Teksty czyta Krzysztof Dumała.

Realizacja i oprawa muzyczna Magdalena Górecka-Balcer.

Do wysłuchania audycji zaprasza Przemysław Pawełek.

Print
Copyright © Polskie Radio S.A O nas Kontakt